Naslov (srp)

Efekat anti - VEGF monoklonskog antitela na strukturne promene u makuli kod bolesnika sa vlažnom formom senilne degeneracije žute mrlje

Autor

Ristić, Dragana, 1973-

Doprinosi

Janićijević Petrović, Mirjana, 1963-
Srećković, Sunčica, 1965-
Vukosavljević, Miroslav.
Folić, Marko, 1979-
Resan, Mirko.
Radosavljević, Gordana, 1976-

Opis (eng)

Abstract: Age-related macular degeneration is a leading cause of blindness in the over 50 population. It occurs in two forms – dry and wet. In the wet form, a choroidal neovascular membrane is formed and visual acuity deteriorates faster. The treatment includes the administration of anti-VEGF monoclonal antibody whose use has been expanding rapidly over the last decade. This study included a total of 101 patients: 19 were excluded due to incomplete documentation and the data of 82 patients were processed. Every patient was treated in one eye only. Based on 160 the results of fluorescein angiography, they were divided into two groups. The first group consisted of the patients with occult and minimally classic choroidal neovascular membrane and the second of those with classic and predominantly classic CNV. We also performed a structural evaluation of neovascular membrane with optical coherence tomography. All the patients received 6 doses of anti-VEGF monoclonal antibody (bevacizumab) at 30 (±2) day intervals. The results of this study allowed an objective assessment of the effects of anti-VEGF monoclonal antibody on visual acuity and central macular thickness, as well as a precise positioning of this therapy within the medical protocol for wet age-related macular degeneration in this region. The intravitreal administration of anti-VEGF monoclonal antibody in the treatment of wet age-related macular degeneration leads to a considerable reduction of central macular thickness and improves visual acuity in both groups of patients. The analysis of CNV membrane structure in the patients with occult and minimally classic membrane showed the prevalence of subretinal fluid and serous detachment of retinal pigmented epithelium. Intraretinal fluid and subretinal hyper-reflective tissue complex were prevalent in the patients with classic and predominantly classic membrane. After the drug administration, the serous detachment of retinal pigmented epithelium is more frequent in case of occult and minimally classic membrane. The preservation of external limiting membrane and of accompanying photo-receptors enhances the final visual acuity at the end of the treatment in both groups of patients. The presence of epiretinal membrane deteriorates final visual acuity in both types of neovascular membrane.

Opis (srp)

Izvod: Senilna degeneracija žute mrlje predstavlja vodeći uzrok slepila kod populacije starije od 50 godina. Javlja se u dve osnovne forme, suva i vlažna. Kod vlažne forme dolazi do formiranja horoidalne neovaskularne membrane i bržeg pogoršanja vidne oštrine. U lečenju se koristi anti-VEGF monoklonsko antitelo čija je upotreba u ekspanziji poslednjih deset godina. U studiju je bio uključen ukupno 101 pacijent, 19 je isključeno zbog nepotpune dokumentacije, a obrađeni su podaci 82 pacijenta. Svim ispitanicima tretirano je samo jedno oko. Na osnovu nalaza fluoresceinske angiografije podeljeni su u dve grupe. Prvu grupu činili su ispitanici sa okultnom i minimalno klasičnom, a drugu sa klasičnom i predominantno klasičnom neovaskularnom membranom. Urađena je i strukturna analiza neovaskularne membrane pomoću optičke koherentne tomografije. Svi su primili po 6 doza anti-VEGF monoklonskog antitela (bevacizumaba) u razmaku od 30 (±2) dana. Rezultati studije omogućili su objektivno sagledavanje efekta anti - VEGF monoklonskog antitela na vidnu oštrinu i centralnu debljinu u makuli, i precizno definisanje mesta ove terapije u protokolu lečenja vlažne forme senilne degeneracije žute mrlje na ovim prostorima. Intravitrealna upotreba anti-VEGF monoklonskog antitela u lečenju vlažne forme senilne degeneracije žute mrlje dovodi do značajnog redukovanja centralne debljine u makuli i poboljšanja vidne oštrine u obe grupe ispitanika. Analiza strukture neovaskularne membrane pokazala je da kod ispitanika sa okultnom i minimalno klasičnom membranom preovlađuju subretinalna tečnost i serozna ablacija retinalnog pigmentnog epitela. Kod ispitanika sa klasičnom i predominantno klasičnom membranom preovlađuju intraretinalna tečnost i subretinalni hiterreflektivni tkivni kompleks. Serozna ablacija retinalnog pigmentnog epitela nakon primene leka zastupljenija je kod okultne i minimalno klasične membrane. Očuvan kontinuitet spoljašnje granične membrane i pratećih fotoreceptora utiče na bolju konačnu vidnu oštrinu po završetku lečenja kod obe grupe ispitanika. Prisutna epiretinalna membrana utiče na lošiju konačnu vidnu oštrinu kod oba tipa neovaskularne membrane.

Jezik

srpski

Datum

2017

Licenca

Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY-NC-SA 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo - Nekomercijalno - Deliti pod istim uslovima 2.0 Austria License.

CC BY-NC-SA 2.0 AT

http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/2.0/at/